Ковење пријателство во последиците од пожарот

Open Homes сега е Airbnb.org

Програмата Open Homes на Airbnb прерасна во Airbnb.org, сосема нова непрофитна организација чиј даночен статус според законот на САД се регулира со Дел 501(в)(3). Ви благодариме што ја создадовте заедницата на Open Homes со нас. Едвај чекаме да бидете дел од ова ново поглавје.

Утрото на 8 ноември 2018 година, Мелиса Џонсон која била бремена повеќе од осум месеца, одлучила да поспие додека нејзините деца се подготвуваат за училиште. Таа се сеќава дека нејзиниот сопруг и ќерка зборувале за небото, како изгледало портокалово и мислела дека можеби има пожар во соседниот град.

Половина час подоцна, се јавила ќерката на Мелиса. „Рече дека наставата е откажана. Станав и го видов небото – се шокирав“, вели Мелиса. „Беше црвено и портокалово и изгледаше како судниот ден. И тогаш видов дека има пепел насекаде.“

Мелиса и нејзиниот сопруг, Тревор, 14 години живееле во Парадајз, Калифорнија, но се преселиле во нивниот дом една недела пред катастрофалниот пожар Camp Fire. Тоа утро, „нешто во мене ми кажа дека треба да ги спакуваме сите и да заминеме, само од безбедносни причини, за секој случај“.

Покрај Мелиса, Тревор и нивните две деца, во „сите“ спаѓале таткото на Тревор, две германски доги, мала пудлица, мачка и зајак. Се собрале во две коли и Мелиса побрзалс да си ги земе децата.

„Луѓето паничеа и возеа како манијаци. Изгледаше како нешто што би очекувале да го видите на филм. Никој не очекува да го преживее тоа и да види нешто толку страшно. Пожар лево, десно, пред вас, зад вас. На моменти се чувствував како да возам кон пожарот и не знаев дали го избирам правилниот пат. Плачев цело време.“

Семејството на крајот стигнало до Чико, Калифорнија, каде што можеле да престојуваат кај сестрата на Мелиса, но во стан со една спална соба и сместени четири различни семејства. „Бевме вкупно 15 луѓе и 18 или 19 животни“, вели Мелиса. „Мајка ми спиеше во нејзиниот џип, но пак беше многу тесно во станот од околу 45 метри квадратни. Особено бидејќи бев бремена, ми беше многу непријатно. Знаев дека мора да смислиме нешто друго.“

Неколку дена по започнувањето на пожарот Camp Fire, Синде Долфин седела во црква слушајќи го својот пастор како зборува за идејата целосно да се впуштиш во нешто. „Опишуваше што значи да не се воздржуваш и да му дадеш повеќе смисла на животот помагајќи им на другите без размислување и резерва“, вели Синде, претприемач во Сакраменто, Калифорнија.

Синде, која била волонтер цел свој живот, веќе била вклучена во работата со црковни младински групи, била ментор на тинејџер кој бил во згрижувачко семејство и организирала појадоци за бездомниците, меѓу другите проекти. „Но додека ги слушав неговите зборови, си помислив како многу блиску до нас, во округот Бјут има ужасен пожар, а јас не правам ништо во врска со тоа. Фино е да се испратат ќебиња и маици, но како да бидам важен дел од процесот на закрепнување?“

Таа контактирала со локалната противпожарна служба и тие ја насочиле кон Open Homes. Синде никогаш не угостувала преку Airbnb и го изнајмува својот дом во Сакраменто, во кој има и гостинска куќа со сопствен влез. Со дозвола од нејзините сопственици, го исчистила просторот и го огласила на страницата за помош при непогоди – Open Homes.

Синде вели дека во рок од еден час добила порака од Мелиса. „Првото нешто што ни го кажа – и никогаш нема да го заборавам – беше „Бог да ве благослови“. И потоа [Мелиса] продолжи да го опишува своето семејство: 11-годишен син, сопруг, свекор со попреченост. Таа рече: „Во моментов сме очајни. Ние сме мало семејство со неколку кучиња. Знаеме дека тоа може да биде проблем, но ако не ви пречи, би сакале да можеме да престојуваме кај вас. А, и да знаете, многу сум бремена.“ Целата ситуација ме погоди право во срцето. Не верувам дека некој некогаш би можел да каже не на тоа.“

Синде веднаш одговорила и за помалку од 24 часа, Мелиса и нејзиното семејство пристигнале во Сакраменто. Како домаќин за првпат, Синде се сеќава дека имала измешани емоции. „Бев нервозна, бидејќи никогаш не сум понудила дом на странец. Пред да ја отворам вратата, си помислив: „Се надевам дека постапувам правилно. Јас сум жена која живее сама во оваа куќа и можеби грешам...“ Но, кога ја отворив вратата и ја видов [Мелиса], веднаш сфатив дека дефинитивно постапувам правилно.“

И Мелиса се сеќава дека се чувствувала нервозно. „Не знаете во каква ситуација ќе се најдете, а доаѓајќи од толку голем, трагичен шок, ни беше тешко да се носиме со сè“, вели таа. „Но Синде и нејзината насмевка ни го разубавеа денот и направија да се чувствуваме удобно. Веднаш ни стана јасно дека е многу мила личност.“

Синде подготвила некои работи за семејството да се чувствува попријатно, ставајќи чисти крпи, неколку греалки и топло чоколадо во гостинската куќа. „Само предвидов што би можело да биде најпотребно кога се вселувате на ново место и си помислив: „Што да правам сега“?“

Двете жени постојано се допишувале околу логистиката, па Мелиса знаела што да очекува од просторот. „Синде нѐ извести дека ќе биде тесно, но дека не ѝ пречи ако нам не ни пречи. И, се разбира, сѐ може да се среди. Имаше дополнителен кревет на извлекување, одлична мала бања. Беше многу слатко. Се чувствував како да сум дома, далеку од дома.“

Преку Facebook, Синде ги известила пријателите дека има гости кои изгубиле сѐ во пожарот Camp Fire. Соседите готвеле вечера, а пријателите доставиле пелени, облека и детско креветче за нероденото бебе. „Моите пријатели многу помагаа“, вели Синде. „Мислам дека придонесот повеќе се чувствува ако го познавате семејството на кое му помагате. Луѓето сакаат да бидат во личен контакт со оние на кои им помагаат.“

Иако семејството на Мелиса престојувало само три ноќевања пред да најде стан за подолг период, времето поминато кај Синде им овозможило да се одморат и да ги испланираат своите следни чекори. „Мислев дека ќе бидат расплакани и многу вознемирени“, вели Синде. „Но всушност беа многу благодарни. Ќе застанеме на нозе и среќни сме што имаме место каде што можеме да го направиме тоа.“ [Тоа беше] можност за нив да се освестат, да сфатат дека ако се движите чекор по чекор, можете да го надминете проблемот.“

Денес, семејството на Мелиса живее во стан во Кармајкл, на околу 20 минути од Синде. Бебето Анета се родило пет дена по нивното преселување, а Синде и Мелиса честопати се допишуваат преку СМС, споделувајќи новости и слики од бебето.

Неодамна, Синде ја ангажираше Мелиса да се занимава со обука за производи во нејзиниот мал бизнис, каде што може да работи со скратено работно време додека се грижи за бебето. Мелиса вели; „Синде е навистина посебна. Остави трага во мојот живот. Никогаш нема да ја заборавам нејзината љубезност и тоа што беше тука за нас. Таа и понатаму е тука за нас и ни ја нуди својата помош кога и да ни затреба.“

Мелиса и Тревор сѐ уште размислуваат како и кога ќе изградат свој дом во Парадајз, но враќањето таму е дефинитивно нивната долгорочна цел. „Не можам да кажам дека домот го гледав на ист начин пред пожарот како што го гледам сега“, вели Мелиса. „За мене, домот е онаму каде што ви е семејството. Можете секаде да си направите дом.“

Придружете ѝ се на растечката заедница која ја активира моќта на споделувањето во тешки времиња.

Информациите што ги содржи статијава може да се променети по објавувањето.